Маҳз ин истиқлолият ва озодӣ буд, ки дар сарнавишти миллати тоҷик гардиши куллӣ ба вуҷуд овард ва оғози марҳалаи сифатан нави таърихӣ дар сарнавишти миллати тоҷик гардид. Истиқлолият тантанаи хирад ва андешаи миллати солору куҳанбунёди тоҷик, оғози марҳалаи навини давлатдории миллӣ, омили иттиҳоду сарҷамъии мардуми фидокору ватандӯсти тоҷик, ҳифзи асолату ҳувияти миллӣ ва муҳимтар аз ҳама, нишонаи возеҳи ҳастии миллати мо ба шумор меравад.

Истиқлолият муқаддастарину азизтарин неъмат, рамзи саодат, ҳамдили ва шарафу номуси ватандорӣ ва нишонаи пойдориву бақо ва ҳастии ҳар давлат мебошад. Маҳз истиқлолият имкон медиҳад ки мардум дар сарзамини худ озодона зиндагӣ карда, роҳи рушду пешрафти худро мустақилона интихоб намояд. Истиқлолият ба мо имконият дод ки Конститутсия қабул кунем чунки ғояи давлати демократӣ дар кониститутсия инъикос гардида, давлатдориро таҳким бахшем ва дар арсаи байналмилали ҷойгоҳи худро пайдо намоем. Имрӯз дастовардҳои бузурги мо дар илм, маориф, фарҳанг ва иқтисод маҳс бо шарофати истиқлолият ба даст омадааст.

Яке аз вазифаҳои аввалиндараҷаи ҳукумати нави дар Иҷлосияи XVI Шӯрои Олӣ интихобшуда хомӯш кардани оташи ҷанг, таъмин намудани сулҳу оромӣ дар кишвар, оғози татбиқи барномаи барқарорсозии баъдиҷангӣ, ба Ватан баргардонидани гурезаҳо ва бо манзили зист таъмин намудани онҳо буд ва мо тавонистем, ки бо бо шарофати Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва  инчунин ҳадафоҳи пешгирифтаи он сарҷам шуда як миллати озод, пуртаммадуни худро созем бо ифтихор зиндагӣ кунем, дастовардҳои худро ҳифз намоем ва барои амалӣ сохтани ормонҳои миллию давлатӣ саъй намоем.

Истиқлолият бузургтарин дастоварди таърихии миллати тоҷик аст, ки ба мо озодӣ, ваҳдат ва ояндаи дурахшон ато намуд. Бигзор ки дар партави Истиқлол ва роҳнамоиҳои Пешвои муаззами миллат Тоҷикистони азизамон боз ҳам ободтару шукуфотар гардад!

Лабаранти калони шӯъбаи муайянкунии маводҳои 

таъиноташон дуҳадафа ва назорати содироти маводди ХБРЯ

Шарифзода Асомуддин