Китоб аст, ки бо нури донишу маърифат роҳи мардумонро равшан сохта, боиси ҳастиву пойдории миллат, таърих, забон, адабиёт ва фарҳанг гардидааст.

Эмомалӣ Раҳмон

Китоб аз замонҳои қадим то имрӯз яке аз бузургтарин неъматҳо ва дастовардҳои инсоният ба ҳисоб меравад. Дар ҳама давру замон, китоб манбаи асосии дониш, фарҳанг, ахлоқ ва маърифат будааст. Ҳанӯз аз замони пайдоиши хат ва навиштан, ниёгони мо суханро дар саҳифаҳо ҳифз карда, онро ҳамчун ганҷина ба наслҳои оянда боқӣ гузоштаанд.

Мардум бе китоб монанди инсон бе рӯшноӣ мемонад. Чӣ тавре ки офтоб ҷаҳонро равшан мекунад, китоб низ қалбу зеҳни инсонро равшан месозад. Китобҳо ба мо имкон медиҳанд, ки таърихи гузаштагони худро биомӯзем ва аз таҷрибаи онҳо баҳра барем. Таърих, илм, адабиёт ва фарҳанг маҳз дар китобҳо сабт шудаанд. Агар китоб намебуд, имрӯз мо наметавонистем донем, ки гузаштагони мо чӣ гуна зиндагӣ мекарданд, чӣ гуна кашфиёт анҷом медоданд ва бо кадом мушкилот рӯ ба рӯ мешуданд. Китоб дӯсти беҳтарини инсон аст. Он дар ҳама ҳолат ҳамроҳи инсон мемонад: ҳам дар лаҳзаҳои шодӣ ва ҳам дар рӯзҳои ғамгинӣ. Бо китоб инсоният роҳ ба сӯи пешрафт, маърифат ва фарҳанги баланди зиндагӣ меёбад.

Дар китобҳо на танҳо воқеаҳои таърихӣ, балки анъанаҳо, урфу одатҳо ва ҳикматҳои мардум низ нигоҳ дошта шудаанд. Ҳамин тавр, китоб воситаи пайвасткунандаи гузашта, имрӯз ва оянда мебошад. Китоб инсонро на танҳо доно месозад, балки ахлоқ ва маънавияти ӯро низ тарбия мекунад. Аз китоб мо меомӯзем, ки чӣ гуна инсон бошем, бо дигарон чӣ гуна муносибат кунем ва зиндагиро чӣ гуна дар роҳи дуруст пеш барем.

Китоб хондан ба инсон хислатҳои наҷиб, монанди ростгӯӣ, меҳнатдӯстӣ, ватанпарварӣ ва эҳтироми калонсолонро меомӯзонад. Барои ҳамин, бузургон гуфтаанд:

"Китоб беҳтарин дӯсти инсон аст, ки ҳеҷ гоҳ хиёнат намекунад."

Имрӯз бо пешрафти технологияҳо китобҳо ба шаклҳои гуногун дастрасанд: чопӣ, электронӣ ва аудиокитобҳо. Бо вуҷуди ин, китобҳои чопӣ то ҳол ҷозибаи худро аз даст надодаанд. Бӯи саҳифаҳои китоб, эҳсоси варақзании он ва рӯ ба рӯ шудан бо суханони муаллиф як фазои хоси маънавиро ба вуҷуд меорад.

Дар айни замон, китобҳои электронӣ низ аҳаммияти худро доранд, зеро онҳо ба осонӣ дастрас мешаванд ва имконият медиҳанд, ки дар як дастгоҳ ҳазорҳо китоб нигоҳ дорем. Аммо муҳим он аст, ки хондан ва омӯзиш ҳамеша боқӣ мемонад, новобаста аз шакли китоб.

Хулоса китоб на танҳо воситаи дониш, балки равшангари ақл, мураббии ахлоқ ва ойинаи зиндагӣ аст. Ҳар шахсе, ки бо китоб дӯст аст, ҳамеша дар зиндагӣ муваффақ мешавад, ҷаҳонбинии васеъ ва маърифати баланд ба даст меорад.

Аз ин рӯ, вазифаи ҳар яки мо ин аст, ки китобро дӯст дорем, хонем ва онро ҳамчун неъмати гаронбаҳои маънавӣ ба фарзандон ва наслҳои оянда биёмӯзем.